Ministrowie o WPR
W Brukseli w dniu 19 marca odbyło się posiedzenie Rady Ministrów Rolnictwa Unii Europejskiej. Głównym punktem obrad była dyskusja dotycząca kształtu Wspólnej Polityki Rolnej po 2020 r.
Prezydencja bułgarska przygotowała konkluzje podsumowujące dotychczasową dyskusję na temat WPR. W tym samym punkcie obrad, dyskutowana była deklaracja Polski i Państw Bałtyckich podpisana 12 marca 2018 r. przez ministrów rolnictwa w Rydze (Łotwa). Priorytetem w polityce rolnej UE dla Polski i państw Bałtyckich, jest wyrównanie dopłat bezpośrednich. Wnioskują o to również inne państwa UE, takie jak Portugalia, Słowacja, Rumunia.
Jednym z głównych punktów wspólnej deklaracji Polski oraz państw bałtyckich, jest zapis dotyczący wyrównania dopłat: „wnioskujemy o sprawiedliwość i równość między państwami członkowskimi i nalegamy, aby zakończyć proces pełnego wyrównania płatności bezpośrednich między państwami członkowskimi. Podkreślamy, że wszyscy rolnicy w UE muszą spełniać te same standardy i wymogi oraz stawić czoła tym samym wyzwaniom.” Ministrowie Polski oraz państw bałtyckich wnioskowali o wprowadzenie tego zapisu do konkluzji Rady.
Podczas dyskusji na radzie ministrów, wiele państw członkowskich stanowczo sprzeciwiło się zapisom dotyczącym pełnej konwergencji zewnętrznej, czyli wyrównaniu dopłat bezpośrednich w UE (m.in.: Niemcy, Dania, Holandia, Włochy, Grecja, Belgia, Austria, Malta, Cypr). W tej grupie są państwa, które wypłacają obecnie rolnikom najwyższe dopłaty bezpośrednie w przeliczeniu na hektar.
Minister Krzysztof Jurgiel, w dyskusji nad zapisami konkluzji, wskazał również na zapisy Komunikatu KE z 29 listopada 2017 r., który zawiera odniesienie do wyrównania wsparcia w UE, a te ważne zapisy nie znalazły odzwierciedlenia w konkluzjach: „należy dążyć do zmniejszenia różnic między państwami członkowskimi pod względem wsparcia w ramach WPR. Nawet jeśli uznać istniejące w UE duże zróżnicowanie względnych kosztów pracy i gruntów oraz różny potencjał w zakresie działalności rolniczej, wyzwania, z jakimi muszą się mierzyć wszyscy rolnicy w UE, są podobne”.
Kwestia wyrównania płatności bezpośrednich pozostaje jedną z najistotniejszych spraw dla Polski, w kontekście dyskusji nad przyszłością WPR. Zaproponowany ostateczny zapis w dokumencie konkluzji rady nie spełniał polskich celów, co do polityki rolnej, wobec tego Polska nie mogła ich poprzeć. Sprzeciw wobec tekstu konkluzji zgłosiły również: Słowacja, Litwa, Łotwa, Estonia.
W przyjętych konkluzjach sformułowano również wiele zapisów, które Polska popiera, m.in.:
- zapewnienie odpowiedniego finansowania WPR
- utrzymanie dwufilarowej polityki rolnej
- utrzymanie wsparcia powiązanego z produkcją
- możliwości kontynuowania systemu płatności SAPS
- znaczenie instrumentów wspólnej organizacji rynków w sytuacjach kryzysowych
- konieczność odpowiedniego wynagradzania rolników za dostarczane przez nich dobra publiczne.
Wielkość budżetu na Wspólną Politykę Rolną oraz alokacje finansowe dla poszczególnych państw członkowskich na płatności bezpośrednie i rozwój obszarów wiejskich, w tym sprawa wyrównania dopłat bezpośrednich w państwach członkowskich, należą do kompetencji szefów państw i rządów w ramach Rady Europejskiej.
Komisja Europejska przedstawi na początku maja br. propozycje finansowe na kolejną perspektywę (Wieloletnie Ramy Finansowe na lata 2021-2027)., a następnie sektorowe pakiety legislacyjne, w tym propozycje dotyczące kształtu Wspólnej Polityki Rolnej po 2020. r.
zywnosc.com.pl
© Materiał chroniony prawem autorskim – regulamin